Creëer je eigen legende – Schrijf je levensverhaal

rode draad-levenslot

Live, love and leave a legacy
– Stephan Covey

  • Waarom verloopt mijn leven zoals het verloopt?
  • Heb ik invloed op mijn lot?
  • Waarom overkomt mij dit?
  • Wat zijn de gevolgen van mijn handelen?
  • Wat moet ik met deze drijfveer, dit talent of deze voorkeur?
  • Waartoe ben ik op aarde?
  • Wat is de rol van toeval?

Vragen waarop wij sinds mensenheugenis al proberen antwoorden te vinden op dit soort vragen door er verhalen over te vertellen. We willen het mysterie dat leven heet, zo graag doorgronden. Door woorden en zinnen te vinden, door oorzaak en gevolg te koppelen, door uit te drukken hoe we dingen beleven, waar we bang voor zijn en wat ons inspireert, krijgen we er min of meer grip op. Althans dat hopen we. Vroeger werden die verhalen in stammen verteld, rond het vuur, nu gaan we ervoor naar de bioscoop, kijken we televisie, lezen we boeken, gaan we naar een coach of therapeut of schrijven we ons levensverhaal. Vooral dat laatste… het schrijven van je levensverhaal is behalve fijn en opwindend, een behulpzaam proces van bezinning.

rode draad-levenslot

Uniek en universeel
Ieders levensverhaal is volstrekt uniek en daarom alleen al de moeite waard, maar als het om onze psychologische ontwikkeling gaat, maken we allemaal van de wieg tot het graf een vergelijkbare reis. In dat unieke zit iets universeels. Met welke problemen een mens ook te maken krijgt, of het nu gaat om een eigentijdse inwoner van New York, een arme boer in Vietnam of een klein meisje in Botswana, in de diepte gaan onze verhalen op elkaar lijken. We verlangen allemaal naar harmonie, perfectie, eenheid en liefde, we krijgen allemaal te maken met kwesties rond geboorte en dood, moeten leren omgaan met ziekte en verlies, onszelf leren manifesteren, leren omgaan met angsten en tegenspoed. Het uitwisselen van verhalen over deze processen doet een beroep op ons empathisch vermogen. We kunnen ons – door de verhalen die we vertellen over onze problemen – diep verbonden voelen met elkaar.

Verdwalen in een donker bos
Wanneer je je levensverhaal wilt opschrijven, moet je op zoek naar het verhaal dat alleen jij kunt vertellen en met name naar momenten waarop het leven je voor een uitdaging stelde, momenten waarop je van het gangbare pad bent afgedwaald, gestruikeld bent, uit het veilige nest bent gevallen, er alleen voor stond, door het donkere bos dwaalde of vocht als een leeuw – een moment waarop je in het diepe sprong, een drastische keuze maakte. Kortom, die verhalen waarbij het leven je een duwtje gaf en je uiteindelijk dichter bij jezelf bracht, ook al dacht je aanvankelijk dat je er verder van af was dan ooit.
Je levenspad ligt bezaaid met obstakels en er zijn draken die jou de vrije doorgang belemmeren. Niet per se om jou dwars te zitten maar om je uit te dagen het beste uit jezelf te halen.

De filosoof Schopenhauer wees er in Een kennelijk plan in het leven van het individu op dat, wanneer je op een bepaalde leeftijd gekomen bent en terugkijkt op je leven, het bijna net zo ordelijk lijkt als een gecreëerde roman. Net als in een goede roman blijken onbelangrijke en schijnbaar toevallige ontmoetingen hoofdbestanddelen van je verhaal te zijn. Wat aanvankelijk als stomme pech, iets rampzaligs of een fout werd beschouwd, kan bij nader inzien een zeer betekenisvolle wending in je leven zijn. Het is misschien mysterieus, maar het lijkt er op een zeker moment op dat het leven volgens plan verloopt, waarbij er iets in ons is wat dat aanstuurt.

De waarde van jouw persoonlijke verhaal
Ook jouw verhaal laat zien dat ontwikkeling en verandering gepaard gaan met worsteling, lijden en het omgaan met tegenslagen. Jouw verhaal leert ons hoe de veranderingen in jouw leven plaatsvonden, welke lessen je leerde, hoe je zin kon geven (of juist niet), hoe je inzichten verwierf, hoe je streefde naar een goed leven, hoe je een uitweg kon vinden uit de duisternis. Jouw verhaal is van dezelfde waarde als alle andere verhalen die we tot ons nemen via het journaal of via soaps, via romans, films, liedjes en documentaires. Verhalen leren ons leven. Ook jouw verhaal draagt een schat in zich. Dat is de zin van autobiografisch werk. Dus laten we elkaar onze verhalen vertellen.

Het goede, het ware en het schone
‘Het leven daagt ons uit om het goede en ware en schone na te streven,’ schreef Aristoteles. Ik geloof ook dat zo’n streven het leven dragelijker en zinvol maakt. Door het leven op die manier te leven en erop te reflecteren, ontwikkelen we bewustzijn. En door daarover te vertellen en te schrijven, en onze inzichten erover te delen met anderen, dragen we bij aan de ontwikkeling van bewustzijn in zijn algemeenheid.

Legende
Je levensverhaal is overigens nooit af. Het is een optelsom van verhalen en iedere dag komen er weer scènes, ervaringen en perspectieven bij. Er zijn verhalen over je jeugd, over je werk, keuzes die je gemaakt hebt, moeilijkheden die je hebt doorstaan, inzichten die je opdeed, verborgen verhalen, succesverhalen, verhalen over een gedroomde toekomst, verhalen over voorouders. Jouw levensverhaal is een constructie, meerstemmig, altijd in beweging, te vertellen vanuit verschillende perspectieven. Al die verhalen samen vormen je levensverhaal. Na je dood zal duidelijk worden hoe jij zult worden herinnerd en welke legende jij achterlaat.

In april verschijnt SCHRIJF JE LEVENSVERHAAL – praktische gids voor autobiografisch werk.

Wil je op de hoogte blijven? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief.

 

 

 

 

 

Keerpunten in je leven

Life is what happens to you while you are busy making other plans
– John Lennon

Het leven laat zich goed beschrijven aan de hand van keerpunten en beslissende momenten. Van alle gebeurtenissen en herinneringen zijn er maar een beperkt aantal bepalend en ingrijpend. Veel andere zijn triviaal, grappig of alleen maar illustratief. Het selecteren van bepalende en beslissende momenten levert een uitstekende basis op voor het beschrijven of vertellen van je levenverhaal. Vaak verwijzen wendingen naar dieper gelegen thema’s in je leven. Het selecteren van keerpunten zorgt ervoor dat je je minder verliest in details of een veelheid aan herinneringen, ze vormen de scharnierpunten van je levensverhaal en selecteren automatisch gebeurtenissen die van belang zijn.

Lees meer

Niets nieuws onder de zon

Hoe te dealen met schrijfblokkades en perfectionisme

Er bestaat een hardnekkige mythe over creativiteit. Die mythe vertelt ons dat schrijvers, creatieven, acteurs (en alle andere kunstenaars) hun creaties tot stand brengen vanuit een rijk persoonlijk en diep gevoelsleven. En dat zij op wonderbaarlijke wijze in staat zijn authentieke volstrekt originele boeken, verhalen, vertoningen tot stand te brengen. De kunstenaar/schrijver/acteur is in deze mythe geniaal, uniek, een beetje gek of gestoord en zijn creaties zijn de allerindividueelste uitingen van een onpeilbare diepzinnigheid.
Weet, beste lezer, dat dit een romantische en ouderwetse opvatting is.

Lees meer

Stap 1 – de Proloog

Stap 1. De Proloog  – de reis gaat beginnen
De proloog is het typische ‘once upon a time’ stadium. De hoofdpersoon, de held of de heldin, (let op: hoewel ik meestal de hij-vorm gebruik is de held voor mij net zo goed vrouwelijk, dierlijk, universeel en verwijst de term vooral naar een dramatisch personage),wordt geïntroduceerd in het leven van alledag. Het is relatief rustig, maar saai, enigszins instabiel en onder de oppervlakte borrelt het. We voelen dat er hoognodig iets moet gebeuren. Het avontuur ligt op de loer. Het is een uitstekende manier om de held te introduceren, privé, in zijn werksituatie en is tegelijk een belangrijke stap in het verhaal omdat, als het goed is, het hele drama in deze Proloog in besloten ligt. De held is zich nog niet bewust van wat er komen gaat. In sommige films of verhalen wordt hij of hij dan ook letterlijk ‘slapend’ geïntroduceerd. Misschien droomt hij van iets, heeft hij vage voorgevoelens, kampt hij met heimelijke innerlijke conflicten of broedt hij op een idee. Het is allemaal nog onder de oppervlakte. De Proloog draagt alles in zich en bevat niet alleen de backstory, maar het hele verhaal ligt als een slang opgerold te wachten totdat er iets gebeurt waardoor beweging in gang gezet wordt. Het thema wordt al voelbaar. De hoofdpersoon mist misschien iets, voelt zich incompleet en er sluimert een verlangen, het overdrachtelijke dorre land. Mooi voorbeeld is de openingssequentie uit American Beauty (1999). Deze opening heeft alles in zich om spanning op te wekken, nieuwsgierig te maken, de hoofdpersoon te introduceren en al min of meer voelbaar te maken dat hier nodig iets moet gebeuren . Tegelijk voorspelt deze proloog al het einde: over een jaar ben ik dood, meldt Lester Burnham. Wij willen nu weten: hoe dan?
(korte feuilleton over het boek storytelling in 12 stappen, dat in november bij uitgeverij Augustus verschijnt. (c) Mieke Bouma)


Storytelling in 12 stappen – stap 0


Storytelling in 12 stappen – stap 0

Het boek is bijna af en daarom onthul ik vanaf nu iedere week 1 van de 12 stappen, als een soort feuilleton tot aan de boekpresentatie. Te beginnen bij stap 0, bij wat je moet weten vóór je de reis aanvaardt.
Om te beginnen… voor alle schrijvers en verhalenbedenkers hier vast de grote ontluistering van het boek: ook al denk je dat je bezig bent met een volkomen unieke creatie, eigenlijk bestaat er maar één verhaal.
Tot deze conclusie kwam Joseph Cambell in de jaren 50 van de vorige eeuw nadat hij zo ongeveer de hele wereldliteratuur had doorgespit.
Ieder goed verhaal gaat in essentie over een reis, een avontuur, waarbij de hoofdpersoon, die in dit verband ‘de held’ wordt genoemd, uitgedaagd wordt zijn gewone leventje achter zich te laten om een onbekend avontuur aan te gaan. In de meeste verhalen leidt die reis, of die nu metaforisch is (een innerlijke reis) of daadwerkelijk plaats vindt, via hoogtepunten en dieptepunten uiteindelijk tot groei en (zelf)ontwikkeling. Aan het einde is de held (of de groep waar hij deel van uitmaakt) niet meer wie hij aan het begin was. Meestal is hij wijzer, gelukkiger of minder eenzaam geworden en heeft bepaalde inzichten verworven. En als het slecht afloopt, dan zijn er toch lessen geleerd en is de gemeenschap verrijkt. Waarmee de reis ten einde is en er weer een nieuw avontuur kan beginnen.
Deze cyclische trip, ook wel de Monomythe genoemd, is later door Vogler bewerkt tot The Writers Journey, al jarenlang de Bijbel van Hollywood. Nu dan voor de Nederlandse markt: Storytelling in 12 stappen, op reis met de held.
Volgende keer gaat de reis beginnen. Houd dit feuilleton dus in de gaten.
O ja…
Wat moet je meenemen op reis? Een open vizier natuurlijk, maar misschien heb je vast een idee, een hoofdpersonage of een beeld. Stop dit vast in je koffer, volgende week vertel ik je wat de eerste stap is van de Reis van de Held.
Mieke Bouma



inspiratie leidt tot schrijfblessure

Tijd voor een blog

Vandaag besloten om de inhoud (nou ja… deel ervan) van mijn rode Moleskine te delen met de wereld.

In de aanloop van… of als spin off… van mijn boek dat ik aan het schrijven ben… Storytelling in 12 stappen – Op Reis met de Held, voor Uitgeverij Augustus/de Schrijfbibliotheek.

De Reis van de Held (ook wel Monomythe genoemnd) is een fascinerend en ontroerend verhaalmodel ooit door Joseph Campbell gedestilleerd uit alle grote mythen, verhalen en dromen van de wereld. Een ontwerp op basis waarvan je ieder (goed verteld) verhaal kunt duiden, begrijpen, maar wat tegelijk ook waanzinnig inspirerend is bij het construeren van nieuwe verhalen. Juist omdat het weer teruggrijpt op dat oerverhaal dat ten grondslag ligt aan het complete menselijk bewustzijn. Wat kan dat ‘goddelijk’ ontwerp betekenen voor schrijvers en verhalenvertellers? Daar gaat mijn boek over.

Het schrijven van het boek gaat lekker. Ik zit al op 14.000 woorden (moeten er zo’n 30.000 worden). Maar deze week zo fanatiek door zitten schrijven dat ik er een schrijfblessure aan heb opgelopen. Verkeerde werkplek waar ik geheel bezeten en geinspireerd 5 uur non-stop heb zitten schrijven, leidde tot een giga-knoop tussen mijn schouderbladen. Gevolg: stijfheid, stramheid en pijn. Gedwongen schrijfpauze. En dus dit weekend lezen en aantekeningen met potlood in mijn al eerder genoemde rode Moleskine. En tussendoor Yoga, Chi-kung, een lange fietstocht en een wandeling van anderhalf uur door de bossen en weilanden. Nu weer in orde.

Ik keek intussen weer eens naar de TED presentatie van Elisabeth George. http://www.ted.com/talks/elizabeth_gilbert_on_genius.html… Prachtig verhaal over hoe het eigenlijk werkt, dat schrijfproces. Natuurlijk is het soms buffelen en ploeteren, maar vooral ook: je openstellen. Er is een verhaal dat verteld moet worden en het zweeft door de lucht. Het is op zoek naar een vertolker, dat kan jij zijn, maar als je er niet voor openstaat, zoekt het verhaal wel een ander. Goede ideeën en mooie verhalen komen tot ons via een wonderlijk en fascinerend creatief proces. Dat creatieve proces wil ik graag tot onderwerp maken van mijn blog. En hoe mijn boek tot stand komt!

Leef lang en gelukkig!!

Mieke