Nadat Alice – in Alice in Wonderland -, brandend van nieuwsgierigheid, het konijn achterna is gedoken, all down into the rabbithole – valt ze door een lange schacht naar beneden. De val lijkt eindeloos te duren. Het houdt maar niet op. Haar bewustzijn dijt uit, haar besef van tijd verandert.
Zelf ben ik jaren geleden eens van de houten buitentrap bij mijn huis naar beneden gekukeld. In mijn handen droeg ik een schaal met etensresten die ik wilde weggooien. Ik verloor mijn evenwicht en dook voorover. De val duurde misschien niet meer dan een paar seconden, maar in die luttele seconden ervoer ik een wonderlijke vertraging van tijdsbewustzijn. Oh, ik ga vallen, dit gaat niet goed, als ik maar niets breek, als ik verkeerd terecht kom moet ik mijn afspraken van morgen afzeggen, hoe ziet mijn agenda er eigenlijk uit de komende week? O, ja morgen een afspraak met Frans, best belangrijk. Heb ik eigenlijk zijn telefoonnummer? Stel dat ik ongelukkig neerkom en iets breek, o, kijk daar vliegen de voedselresten uit de schaal, zie je wel ik duik voorover, dat betekent dat ik een koprol maak, kijk ik scheer langs de rozenstruik met die scherpe doornen, ik haal mijn arm open, etc.
De val veroorzaakte een verhoogde staat van bewustzijn. Mensen die een auto-ongeluk hebben gehad of aan de dood ontsnappen, kennen het ook. De tijd krijgt een andere dimensie, je kunt op wonderlijke wijze de hele zaak overzien, je hele leven passeert de revue. En na de val ziet de wereld er anders uit. Al is het alleen maar omdat je pijn hebt, iets gebroken hebt of geschrokken bent.
Het menselijke bewustzijn is iets vreemds en kan vreemde ‘tricks’ met je uithalen.
Wat betekent de val in het verhaal van Alice in Wonderland? Alice valt in slaap en valt daarmee door het gat van het alledaags bewustzijn in de wereld van het onbewuste, de wereld van symbolen. De vaste grond onder haar voeten raakt ze kwijt. Het kenbare, vertrouwde verschuift en vervaagt, zoals de Cheshire kat zelf verdwijnt en alleen zijn glimlach overblijft. Vreemd toch?
In films en verhalen is de val een terugkerend motief om aan te geven dat de hoofdpersoon in een andere bewustzijnsdimensie terechtkomt. Een nieuwe fase. In The Matrix komt ook een mooie val voor. Neo leert van Morpheus hoe hij kan leren vertrouwen op de kracht van zijn gedachten en overtuigingen. Morpheus doet voor hoe hij van het dak van de ene wolkenkrabber naar de andere kan springen. Neo probeert het, maar vertrouwt het nog onvoldoende. Hij is nog niet zover en duikelt honderden meters naar beneden. De landing is zacht, Neo zit nog in een leerproces, maar belandt wel in een nieuwe fase van zijn ontwikkelingsproces.
Om de magische regionen van een nieuwe dimensie binnen te gaan en ons bewustzijn te verruimen, moeten we overwinningen boeken op onszelf, het vertrouwde achterlaten evenals onze ideeën en aannames over hoe het leven werkt. Dit is overigens geen sinecure. We houden liever vast aan het bekende. Maar om te groeien, om onze ontwikkeling in gang te zetten is loslaten en vallen nodig. En niet te vergeten een liefhebbende en geduldige mentor die zorgt voor zachte landingen. Morpheus of misschien wel het witte konijn.
Wanneer ben jij in een nieuwe dimensie gevallen? Wanneer heb jij moeten loslaten? En wat leverde het op?
Dit verhaal is ook als column verschenen op de site van het Storytellingevent.nl – Volg het witte konijn
