Hamlet vraagt zich in zijn beroemde monoloog af het beter is door te gaan met leven en de kwelling van het woedend lot te verdragen of… te sterven, te slapen. Hamlet speelt met de gedachte uit het leven te stappen. Eén dolkstoot en daarmee van alles af zijn. Ja, dat lijkt hem wel wat.
Hamlet wordt gekweld door zijn gedachten. Want niet alleen is het leven een zware last, dat wat daarna komt is ook onzeker en vervult hem met angst omdat hij het niet kent. Hamlet twijfelt. En hij voelt zich een lafaard omdat hij niet kan kiezen.
Twijfel en angst maken van ons lafaards. Kordaatheid, ondernemingslust en zwier worden om zeep geholpen door gepieker. Hoe vaak zitten we niet vast in onze kop met onze zorgen, angsten en twijfels. Door het getob en geneuzel lopen we voortdurend achter onszelf en de feiten aan óf we lopen er op vooruit.
Bij obstakels en conflicten willen we het liefst onder de dekens kruipen tot het voorbij is. Slapen is verblijven in een prettig niets. Waar niets van ons wordt verlangd, waarin we kunnen dromen, waarin de tijd geen rol speelt, waar onbegrensde mogelijkheden zijn. Juist als het leven lastig wordt, verlangen we naar dat koesterende niets.
Hoe veeleisender het leven, hoe rustelozer het verstand. Het flippert en fladdert heen en weer van verleden naar toekomst. En met deze dwangmatige activiteit worden bergen giftig afval geloosd in de vruchtbare grond van onze geest. Deze idiote flipperkast produceert bij een ‘normaal’ iemand zo’n 60.000 gedachten (plus bijbehorende gevoelens) per etmaal waarvan 95% betrekking heeft op het verleden en meestal negatief is.
Deze tirannie lijkt op een grammofoonplaat die is blijven hangen. We herkauwen en herkauwen en de bijbehorende gevoelens die die gedachten oproepen laten je weten dat je nu niet gelukkig bent en dat geluk hoogstwaarschijnlijk ergens in een denkbeeldige toekomst ligt. Waarmee je jezelf natuurlijk voor de gek houdt omdat geluk nooit in de toekomst ligt.
Als het dan ook nog eens tegen zit en je hebt een zware tijd of je bent gestrest, hebt slecht nieuws ontvangen of er wordt druk op je uitgeoefend, kan het zijn dat je gedachten somber worden. Dat is vervelend want somberheid veroorzaakt een zware en tragere energie dan vrolijke en lichte gedachten. Als je dus niet oppast, zet je een negatieve spiraal in gang en beroven sombere gedachten de geest van zijn natuurlijke kracht en als het lang doorgaat verwonden ze je ziel.
Wat belangrijk is om te weten is dat datzelfde gekmakende brein tegelijkertijd enorm krachtig en creatief is. Er zijn voorbeelden van meesters in het verre oosten die met hun geestkracht hun hartslag kunnen vertragen, die weken zonder slaap kunnen of op een spijkerbed kunnen liggen zonder pijn te voelen. Er zijn nu wetenschappelijke experimenten die aantonen dat waar de gedachten gaan de energie volgt. Denk maar eens aan je linkervoet. Er stroomt onmiddellijk energie naar toe. Ook voorbij de fysieke grenzen. Gedachten zijn in feite allemaal deeltjes energie. Golflengte, vibratie. Als je blij bent en je hebt vrolijke gedachten of verliefde gevoelens, dan is je energie heel licht en schijnt een hoge trilsnelheid te hebben. In tegenstelling tot negativiteit en angst die de energie laten indikken en stollen.
Pessimistische, angstige of sombere mensen creëren daarmee een andere realiteit dan optimistische mensen, gewoon omdat ze hun leefomstandigheden anders interpreteren en waarderen. Hun overtuigingen over hoe het leven werkt is anders. Ze ontmoeten daardoor makkelijker negativiteit omdat het hun vibratie is. Het kan wekenlang slecht weer zijn, er kan een oorlog uitbreken, de omstandigheden kun je niet beïnvloeden, maar je mindset wel. Ook om die reden is het belangrijk meester te worden over je brein.
Ons brein regeert ons leven, maar kan nauwelijks bestaan zonder verleden en toekomst. Alleen het moment ‘Nu’ is bedreigend voor je verstand. Ga maar na… al die momenten dat je volledig opging in een activiteit, muziek, een vrijpartij, een meditatie, schilderen, schrijven. Al die momenten dat jezelf verloor, raakte het ik-besef op de achtergrond. Alleen op die momenten begint je verstand grip te verliezen.
Doe daarom dingen die je leuk vindt, en geniet iedere dag. Luister naar Ella Fitzgerald, speel die sonate van Beethoven, ga een half uur rennen door het bos. Spelen, ademen, bewegen… Dat stimuleert de dopamine en vergroot je innerlijke rust, je spontaniteit en je creativiteit. (Geluk dus!)
Wij, trotse bezitters van het omnipotente brein, hebben de opdracht de regie in handen te houden en ons niet gek te laten maken. Speel, schrijf, zing… om meester te worden over de tijd, over je brein en daarmee over je persoonlijke geluk.
‘Wat je ook kunt doen of droomt te kunnen, begin ermee. Stoutmoedigheid bergt genialiteit, kracht en magie in zich’. Goethe
