Hoe schrijf je je levensverhaal? Het komend jaar ga ik voor Uitgeverij Atlas weer een boek schrijven voor de Schrijfbibliotheek. Het zijn schrijven van een autobiografie is fascinerend en tegelijk complex proces. Want waar gaat jouw leven eigenlijk over? Wat zijn belangrijke momenten? Waar ging je de mist in? Wat heb je geleerd? Is er een rode draad? Zijn er terugkerende thema’s? Hoe begin je?
Als je besluit het verhaal van je leven op te tekenen is het goed te bepalen wat je precies wilt en waarom. Een ding staat vast… je levensverhaal is geen opsomming van feiten, zoals vaak in een c.v. Wislawa Szymborska maakt in onderstaand gedicht duidelijk waarom.
Het schrijven van een c.v.
Een gedicht van de Poolse dichteres en nobelprijswinnaar Wislawa Szymborska (1923-2012)
Wat moet je doen? Je moet een aanvraag indienen en bij die aanvraag een c.v. insluiten. Ongeacht de lengte van het leven moet het c.v. kort zijn. Bondigheid en selectie zijn verplicht. Vervang landschappen door adressen en wankele herinneringen door vaste data. Van alle liefdes volstaat de echtelijk, en van kinderen alleen die welke geboren zijn. Wie jou kent is belangrijker dan wij jij kent. Reizen alleen indien buitenlands. Lidmaatschappen waarvan, maar niet waarom. Onderscheidingen zonder waarvoor. Schrijf zo alsof je nooit met jezelf hebt gepraat en altijd ver uit je eigen buurt bent gebleven. Ga zwijgend voorbij aan honden, katten, vogels, rommeltjes van vroeger, vrienden, dromen. Liever de prijs dan de waarde, de titel dan de inhoud. Eerder nog de schoenmaat dan waarheen hij loopt, hij voor wie jij doorgaat. Daarbij een foto met één oor vrij. Zijn vorm telt, niet wat het hoort. Wat hoort het dan? Het dreunen van de papiervernietigers.
