Follow your bliss…

Lekker in je pels

door

Lekker in een T-shirtje in de zon. Het schrale winterhuidje dat maandenlang weggestopt is onder dikke lagen kleding, mag zich weer blootstellen aan zonlicht en buitenlucht en bloeit er van op.

Ons vel, het vleselijk omhulsel van bijna twee vierkante meter, is een supergevoelig orgaan. Het beschermt ons, communiceert met de binnenwereld en de buitenwereld, heeft een direct lijntje met onze organen en toont zich in vele gedaanten: blozend, rimpelig, droog, dor, stralend, vochtig, beschadigd, wit, rood, bruin, pukkelig of naakt.

De huid is als een verhalenboek met tal van stories over leeftijdsfases, tekorten, stress, disbalans, organen, over vreugde, verdriet, zorgen, pijn en verwondingen en verlangen. Littekens, gloeiende wangen, dode vingers, kippenvel vertellen hoe het met ons gaat. We zweten bij inspanning, krijgen pukkels of uitslag als we ergens niet tegen kunnen, blozen bij verlegenheid of trekken wit weg. De huid is bovendien een sterk lustopwekkend orgaan; geen opwinding, geen verlangen zonder huidcontact. Indrukken van binnen én van buiten vertalen zich in het landschap van de huid en spiegelen de ziel.

Zit je lekker in je vel? Lang niet altijd natuurlijk. De huid verraadt altijd wanneer er disbalans is.

In De Ontembare Vrouwvan Clarissa Pinkola Estes lees ik het verhaal Zeehondenhuid, zielenhuidwaarin een jonge zeehondenvrouw haar beschermende, glanzende zeehondenpels kwijtraakt. Het verhaal vertelt ons dat zeehondenvrouwen zich af en toe van hun pels ontdoen en naakt dansen op de rotsen. Een man die daar getuige van is, steelt de huid van een van hen en maakt daarmee de zeehondenvrouw afhankelijk van hem. Pas na zeven jaar zal ze haar huid terugkrijgen en mag ze terugkeren naar haar soortgenoten. Ze krijgen een kind, maar het lichaam van de vrouw begint al snel uit te drogen en te vervellen. Ze verliest haar jeugd en begint te verschrompelen, haar ogen worden doffer tot ze blind is. Gelukkig vindt ze op een dag haar huid weer terug en kan ze terugkeren naar de zee, naar zichzelf. Dan keert haar gezichtsvermogen weer terug, haar pels gaat weer glanzen en haar lichaam wordt weer rond en mollig.

Kunnen wij onze huid verliezen? Ja. Als we ons laten kapen, onze eigen behoeften op de tweede plaats stellen, als we te veeleisend of te perfectionistisch zijn, onszelf voorbij lopen, als we ontevreden zijn, als we te hard werken, onszelf vergeten, dan verliezen we onze symbolische pels en daarmee bescherming, warmte en intuïtie. Dan is het zaak het contact met de binnenwereld te herstellen en de (zielen-)huid weer terug te vinden.

Blijf daarom dicht bij je pels en zorg er goed voor.

Deze column verscheen in 2018 in Yoga International

Desiderata

door

Zo rond de jaarwisseling ontvang je allerlei wensen, boodschappen, bespiegelingen en aanmoedigingen voor het nieuwe jaar en word je uitgenodigd ook anderen het goede toe te wensen. In dat kader kwam ik Desiderata weer tegen.

Desiderata (latijn voor ‘zaken waar je naar verlangt’) is een gedicht van Max Ehrmann, in 1965 gevonden op het doodsbed van de politicus Adlai Stevenson, die de tekst wilde gebruiken voor zijn kerstkaarten. De Desiderata werd vaak op posters verspreid met de toevoeging dat de tekst gevonden was in de Saint Paul’s Church van Baltimore (1692). Daarmee werd gesuggereerd dat de tekst eeuwenoud was, maar het is alleen de kerk dateert uit 1692, niet de tekst.

Max Ehrmann schreef veel over spirituele zaken en dat geldt ook voor de Desiderata. Het is een instructie om goed en zinvol te leven.

DESIDERATA

Wees kalm temidden van het lawaai en de haast en bedenk welke vrede er in stilte kan bestaan.
Sta op goede voet met alle mensen, zonder jezelf te verloochenen.
Vertel helder en rustig jouw waarheid en luister naar anderen, ook naar hen die onwetend zijn,
want ook zij hebben een verhaal.

Mijd luidruchtige en agressieve mensen; zij belasten de geest.
Wanneer je jezelf met anderen vergelijkt, kan je ijdel en verbitterd raken,
want er zijn altijd kleinere en grotere mensen dan je zelf bent.
Geniet van wat je hebt bereikt en van je plannen.

Houd interesse voor je eigen werk, hoe eenvoudig dat ook moge zijn;
het is een voorrecht in deze veranderlijke tijden.
Wees voorzichtig bij zaken doen, want de wereld is vol bedrog.
Maar wees niet blind voor de deugden die er wel zijn;
veel mensen streven hoge idealen na,
en het leven is vol heldendom.

Wees jezelf.
Doe vooral niet alsof.
Wees ook niet cynisch over de liefde,
want tussen alle dorheid en ontevredenheid is zij eeuwig als het gras.

Aanvaard blijmoedig de wijsheid die komt met de jaren
Laat wat achter je ligt los
Ontwikkel geestkracht om bij onverwachte tegenslag beschermd te zijn.
Maar zadel jezelf niet op met spookbeelden.
Vele angsten worden uit vermoeidheid of eenzaamheid geboren.

Zorg voor een gezonde discipline op, maar wees daarbij lief voor jezelf.
Je bent een kind van het heelal, niet minder dan de bomen en de sterren.
Je hebt het recht hier te zijn,
en ook al is het je niet altijd duidelijk,
het universum ontvouwt zich zoals het zich ontvouwt,
en zo is het goed.

Heb daarom ook vrede met God,
wat voor beeld je ook van hem hebt
en wat je werk en aspiraties ook mogen zijn;
bewaar vrede in je ziel temidden van de lawaaierige verwarring van het leven.
Met al zijn klatergoud, somberheid en vervlogen dromen
is dit toch nog steeds een prachtige wereld.

Wees opgewekt.
Streef naar geluk.

Max Ehrmann

De tekst in het het Engels

Follow your bliss

door


Het is zomer, buiten is het plakkerig warm en in de loop van de dag zal er noodweer over het land trekken.  Intussen schrijf ik aan mijn boek ‘De held in je eigen verhaal’, dat (als het goed is) in het najaar uitkomt bij Business Contact. Iedere dag weer een stukje. 

Dit is waar het over gaat:

Je schrijft je eigen levensverhaal. Daar ben je je misschien niet altijd bewust van, maar je bent de schrijver, regisseur en hoofdrolspeler in je eigen unieke filmscript.  Dat is begonnen in je vroege jeugd. Daar begon het verhaal en werd het thema duidelijk. Later in je leven heb je je verhaal met grote regelmaat bijgesteld, je hebt er nieuwe karakters in geschreven, bepaalde karakters eruit gehaald en nieuwe uitdagingen of conflicten bedacht. Je bent van richting veranderd: je nam bijvoorbeeld ontslag, ging verhuizen of stopte met een studie. Dit deed je om je beter te voelen en om ruimte te scheppen voor iets nieuws. Soms heb je je verhaal een beetje laten sloffen en werd het saai of voorspelbaar, andere keren nam je misschien nodeloze risico’s. En er waren momenten dat je je machteloos of woedend voelde over wat zich voordeed. 

Net als in een echt verhaal heeft jouw verhaal een hoofdpersoon, en dat ben je zelf; in scenariotermen noemen we dat een protagonist of een held. Deze held heeft te maken met tegenstanders, dilemma’s, conflicten en obstakels. Jij schrijft in je verhaal hoe daarop gereageerd wordt. Laat je de held doen wat ervan hem verwacht wordt? Laat je hem wel eens van het pad afdwalen? Zit de held op de juiste weg? Wat gebeurt er als je hem met een fiks dilemma opzadelt?
De keuzes die jij hierin maakt, hoe je dat in je script verwerkt, dat alles kan ervoor zorgen dat jouw verhaal avontuurlijk, voorspelbaar, komisch of tragisch is. Wordt het verhaal zo geschreven dat de hoofdpersoon zijn doel bereikt en tot volle ontplooiing komt of wordt het een verhaal waarin iemand voortdurend zijn eigen behoeften negeert en zijn leven inricht naar wat anderen van hem verwachten? Wat voor lessen heeft de held te leren? Welk verhaal wil je eigenlijk schrijven?

Volgt jouw held (jij dus) zijn hart en durft hij tegen de stroom in te zwemmen? Heeft hij zijn doel helder voor ogen? Is hij bereid bepaalde zaken te offeren voor het (hogere) doel?

Zodra je je leven als een zelf gecreëerd script gaat beschouwen, waarin je zelf de hoofdrolspeler bent, je medespelers kiest en je eigen obstakels creëert om van te leren, gebeurt er iets wonderlijks. Het leven wordt leuker en je wint aan invloed. En waneer je dat toepast op zaken als  loopbaanplanning en de zoektocht naar zinvolle arbeid en persoonlijk leiderschap, kom je dichter en dichter en wat je ten diepste wilt -wat je hart je ingeeft- en wat jouw meest zinvolle bestemming is. 

En dat is precies de betekenis van de gevleugelde uitspraak van Campbell: Follow your bliss.