De zin van je leven, die schrijf je zelf

 

de-zin-van-je-leven

Bovenstaande quote van Loesje slaat de spijker op zijn kop. Zin geven doe je zelf. Of niet. Maar in dat geval kan het leven behoorlijk leeg, saai, wreed of doelloos aanvoelen. Helemaal als het tegenzit en je partner gaat er bijvoorbeeld vandoor, of je wordt ontslagen of krijgt te maken met ziekte of geweld. Dan vraag je je af waartoe jij op deze aardkloot rondloopt.Er zijn dan grofweg twee opties.

De eerste is volharden in het besef dat het leven volstrekt zinloos is, dat wij als mensen willoze slachtoffers zijn van een wispelturig lot en dat alles een kwestie is van geluk of pech. Dat kan een behoorlijk machteloos gevoel opleveren. Je moet dan maar afwachten wat het lot voor jou in petto heeft.

Een tweede optie is je levensverhaal onderzoeken. ‘Ken Uzelf’, was de inscriptie bij de ingang van de tempel van Apollo in het oude Griekenland en vormde toen al een basiswijsheid voor het hele leven. Zelfkennis dus. Onderzoek patronen, overtuigingen, thema’s en blinde vlekken, ontdek de rode draad. Zo achterhaal je wat de bedoeling is en hoe je betekenis kunt geven aan dat wat zich voordoet.

Hoe gaat dat in zijn werk?

Een van de meest krachtige manieren is naar je leven te kijken als een filmscript dat je zelf hebt geschreven, met jou als hoofdpersoon in die film, een spannend avontuur dat nog alle kanten op kan. Alle scenes heb je geschreven met een speciale reden. Om jezelf als hoofdpersoon iets te leren, om te groeien, nieuwe wegen in te kunnen slaan, nieuwe aspecten in jezelf te ontdekken.

Nog leuker wordt het als je je voorstelt dat je, behalve de scenarioschrijver en hoofdpersoon, ook de regisseur bent. Je leert dat je je innerlijke crew, die stemmetjes die altijd maar meepraten, net zoals een regisseur zijn acteurs op een filmset, kunt aansturen. Belemmerende gedachten op hun nummer zetten, angsten temmen, goed luisteren naar je gevoel, focus aanbrengen, niet alleen maar pleasen, jezelf vernieuwen, excelleren…

De oude filosoof Plato maakte ooit de volgende vergelijking: onze binnenwereld – is een staat met heel veel burgers. Jezelf aansturen vereist een veelzijdige bestuursvorm met onderlinge afhankelijkheid. De bestuurder – jij dus –  is idealiter een filosoof, een held die van wijsheid houdt en zich langs de steile en ruwe weg omhoog heeft geworsteld vanuit de gevangenis van onwetendheid naar het stralende rijk van de waarheid.

Jezelf leren kennen en erachter komen dat je zelf je werkelijkheid creëert is een boeiend proces waarbij stukje bij beetje orde in de chaos wordt geschapen. En zoals Plato schreef: “de eigen innerlijke natuur met zonlicht wordt beschenen door zich met de auteur van zijn wezen en zijn stralende idealen van het ware, het schone en het goede te identificeren.”

Zo zie je maar… Loesje is onze hedendaagse Plato: De zin van je leven, die schrijf je inderdaad zelf.

Lees het boek Het Verhaal van je Leven. Storytelling en de zoektocht naar een zinvol bestaan.

 

De adelaar en de Condor

Waar de Adelaar en Condor
Hoofd en Hart
samenkomen
wordt nieuwe harmonie geboren
op een uitgeputte Aarde
er groeien weer bloemen
dieren vinden hun weg
en mensen verbinden zich
in liefdevolle overgave 

Er is een oude Inca-profetie die meldt dat wanneer de Condor en de Adelaar weer samen vliegen in het luchtruim, de Aarde zal ontwaken, de wereld weer in balans zal komen en er vrede zal heersen.

Volgens de oude profetie is in het verre verleden de mensheid verdeeld geraakt. Er is een scheiding ontstaan tussen enerzijds het pad van de Condor, de weg van het hart, de intuïtieve geest en het mythisch bewustzijn en het pad van de Adelaar, de weg van het brein, de rationele geest en het meesterschap over de materie anderzijds. Een schisma tussen denken en voelen, hoofd en hart, mannelijke waarden en vrouwelijke waarden.

Misschien is de roep om verhalen daarom de laatste tijd zo luid. Verhalen gaan bij uitstek over die verbinding. In verhalen zoeken we naar die harmonie, naar dat nieuwe evenwicht, naar de vrede, het helend medicijn, de verbinding tussen hoofd en hart.

Volgens de voorspelling zouden rond 1490 de twee paden elkaar nog een maal kruisen, waarna de adelaar de condor tot aan het punt van uitroeiing zou brengen. 1490 was de tijd van Columbus, het begin van de kolonisatie van het wilde westen.
De profetie kondigt een nieuw tijdperk aan, waarin de adelaar en de condor weer samen door het luchtruim vliegen. Het tijdperk zal aanbreken na ca. 500 jaar. Vanaf de laatste eeuwwisseling is dit proces dus al gaande.

De condor kun je zien als vrouwelijk, mythisch symbool. Het is een grote gier met een vleugelspanwijdte van wel meer dan drie meter. Die spanwijdte symboliseert de geestkracht die de condor moeiteloos optilt en hoger en hoger laat stijgen met de opstijgende wind in het Andesgebergte. Daar zweeft zij moeiteloos tussen de bergtoppen op zes tot tien kilometer hoogte, één met het Geheel, één met de natuur. De Condor is de boodschapper van de Spirit, de rechterhand van evolutie. Zij brengt het visioen, de kracht en de energie van de wereld die komen gaat.  Zij is de aaseter, en verbindt dood met leven. Ze is één met het Geheel, met de stilte, de ziel….

De adelaar heeft een andere kwaliteit.  De adelaar vliegt ook hoog en ziet een muis op één kilometer hoogte, maar hij is de jager, verbonden met een gerichtheid, een doel.  De adelaar is verbonden met het richtinggevende licht, de bestemming, de visie, de focus, de mannelijke kwaliteit.

De adelaar en de Condor, twee kanten van de medaille.

Als Storytellers laten wij de Condor en de Adelaar samen opvliegen. Een goed verhaal zorgt altijd voor een huwelijk tussen gevoel en ratio.

 

 

 

 

Jim Carrey is not on the planet

Over de verlichting van een nar

‘Ga je op vakantie, kom je jezelf tegen…’ Dat gebeurde me laatst. Ik had een drukke periode achter de rug en wat denk je… Kom ik mezelf met mijn drukke hoofd tegen. Helemaal ingesteld op trouble shooten, snel reageren, telefoon in de aanslag, snel op mailtjes reageren. Mijn overactieve zelf zat me even behoorlijk in de weg. Gelukkig verdween het in de loop van de eerste week naar de achtergrond en kwam er een ander (loom) aspect naar boven. Veel prettiger gezelschap op vakantie.

Jim and Andy
Kun je eigenlijk op vakantie van jezelf?, vroeg ik me af. Ik kreeg min of meer antwoord op de vraag doordat ik – tijdens diezelfde vakantie – de intrigerende Netflix-documentaire Jim and Andy (2017 bekeek. De documentaire biedt een wel heel bijzonder kijkje achter de schermen bij de opnamen van de film Man on the Moon (1999) over de onaangepaste komiek Andy Kaufman. Andy wordt gespeeld door Jim Carrey…

Om de onvoorspelbare Andy, en diens grofgebekte alter ego Tony Clifton te kunnen spelen, besloot hoofdrolspeler Jim Carrey om tijdens de opnamen volledig ‘in character’ te blijven. Ook na een scène, buiten de opnames om, bleef hij dus Andy of Tony. Vier maanden lang. Hij had zichzelf – Jim Carrey – even op de achterbank geplaatst. En het is verbluffend en bijna verontrustend te zien hoezeer Jim helemaal Andy – en soms Tony – wordt, hoezeer hij zich als instrument beschikbaar stelt voor de geest van Andy. Jim is zelf echt verdwenen.

Ik moest erg lachen om het volgende: op een zeker moment in de documentaire zegt het personage (Andy) over de Acteur (Jim): ‘Kijk, dat is de caravan van Jim Carrey. Die heeft tot nu toe verdomd weinig bijgedragen aan dit project en toch krijgt hij straks alle eer. Jim kan zijn best doen, maar mij zal hij nooit helemaal worden.’

Hoe ga je als regisseur om met zo’n acteur? vroeg ik me af.

‘In character’
Regisseur Milos Forman werd inderdaad gek van Carrey’s gedrag. Hem aanspreken voor of na de opnamen werkte niet, want dan was Jim Andy of Tony, en nooit zichzelf. Dus belde Forman Jim een keer midden in de nacht op en liet weten dat hij wilde stoppen met de film. Jim legde uit aan Forman uit dat hij wel ‘in character’ moest blijven, omdat hij het anders nooit zou volhouden om steeds tussen die verschillende identiteiten te moeten switchen. Forman antwoordde: ‘Het is al goed. Ik ga door. Ik wilde gewoon even de echte Jim horen.’ (Bron: VPROgids)

Parel
In de documentaire zie je hoe Jim Carrey zelf op bijna verlichte wijze commentaar levert op dit proces. Hij legt uit dat hij als komiek zijn ego lange tijd nogal belangrijk vond. Met zijn grappen grollen wilde hij mensen graag pleasen en vermaken. Hij vertelt hoe heerlijk het is om je ‘ik’ even aan de kant te schuiven. ‘Alles waar wij als mensen naar verlangen is onze eigen afwezigheid, naar dat wat er gebeurt als we sterven.’

Ook zegt hij: de persoon die hier op aarde rondloopt, dat is eerder een soort avatar die je zelf gecreëerd hebt, die je gebruikt om ander mensen te pleasen, erbij te horen,. Je gedraagt je op een bepaalde manier, je verzint smoesjes, je lacht, je doet een apenpak aan… maar ergens in je leven moet je er achter komen dat het er niet om gaat hoe je overkomt. Op een zeker moment moet je de buitenkant, dat imago eraf krabben en dat wat dan overblijft, dat is wie je bent. Zie je persoonlijkheid maar als een parel. Wat is de zandkorrel die de parel heeft gevormd? Die parel is persoonlijkheid, die beschermt je.’
‘Vind een gat in je psyche en kruip er door naar buiten en kijk het diepe gat van het ‘niet weten’ aan. Je omgeving zal dat niet fijn vinden. Mensen om je heen willen dat je je oude zelf blijft spelen, zoals je altijd deed.’

Op de vraag waar zijn ware ik zich bevond toen hij Andy was, antwoordt hij:
‘Er is een zachte rustige plek in het universum, dat alles lijkt te omvatten. Daar ben ik dan. Het fascineert me, dat verdwijnpunt.’

De verlichte nar

In De 12 oerkarakters van storytelling, maar ook in mijn nieuwe boek Het verhaal van je leven behandel ik het archetype van de Nar. Hoewel ik The Truman Show met Jim Carrey in de hoofdrol een fenomenale film vond bleef Carrey altijd de nar voor mij. Ik ergerde me vaak aan die grimas, altijd maar die lolbroek. Maar de nar heeft als opgave verlichting te brengen en ik zag ineens dat Jim Carrey daar op bijna magische wijze in is geslaagd. Jim Carrey vertelt wat Jezus en de Boeddha ook vertelden. Ik weet niet hoe het verder gaat met Jim Carrey, op internet lees je dat sommige mensen denken dat hij gek is geworden, maar als dat al zo is, dan is het wel een soort verlichte gek.
Door die documentaire werd ik me tijdens mijn vakantie maar al te zeer bewust van de ballast die ik van tijd tot tijd meesleep.

Dus: zet je ego maar even op de achterbank…Lang leve de verlichting. Dank je Jim Carrey.

(En ga die documentaire maar even bekijken!)

 

 

 

Nepnieuws en geloven in jezelf

2017 was het jaar van het nepnieuws, van #metoo, van schandalen die aan het licht kwamen, van Trump die president werd, van onverdraagzaamheid. Het was volgens de Chinezen het jaar van de Haan… en ja, het gaf inderdaad heel wat gekraai, gekrakeel en gekakel, vooral op Twitter, dat langzamerhand gaat lijken op een heus schavot op een middeleeuws plein waar mensen terecht worden gesteld.

Lees meer

‘Amor Fati, hups daar gaat ie…’

Getroffen was ik door de speech van de moeder van Heather Heyer, een jonge vrouw die bij de gevechten in Charlottesville om het leven kwam door het geweld van Nazi’s. Haar verdrietige maar dappere mamma stond daar een paar dagen na de dood van haar prachtige dochter voor een zaal en sprak verbindende woorden, woorden van liefde en zingeving. Haar speech liet ons weten dat de dood van Heather niet voor niets was geweest.

‘They tried to kill my child to shut her up. Well guess what? You just magnified her’.

Heather was iemand die streed voor een betere wereld, iemand die volgens haar moeder niet alleen fel, geëngageerd was maar ook zorgzaam en vol mededogen. Ze streed voor een betere wereld en iedereen die haar kende zei : ja, dit einde paste bij haar.

Ik weet niet hoe ik zou reageren als ik in haar schoenen zou staan.

Lees meer

Het verhaal van Kim Wall


foto EPA

‘Herinner haar niet als die vermoorde Zweedse journaliste die doodging in een griezelig horrorverhaal…’ twitterde de beste vriendin van Kim Wall na haar dood. ‘Onthoud haar werk.’

Afgelopen week bereikte ons via de media de tragedie rond de dood van de levenslustige, nieuwsgierige, dappere journaliste Kim Wall. Ze schreef – zo vermeldt ze op haar eigen twitteraccount – over hackers, hosselaars, voodoo, vampieren, chinatowns, atoombommen en feminisme. Ze was pas dertig maar had al heel veel van de wereld gezien. ‘Ze fonkelde van enthousiasme’, schreef een voormalige docent. Nieuwsgierigheid was haar grote drijfveer en ze ging gevaar niet uit de weg. Je ziet de sprankeling in haar ogen op de foto die in de krant verscheen. Roodharig, ondeugend, stoer, getalenteerd, moedig. Ze schreef over subculturen, randverschijnselen en gaf al deze zaken een menselijk gezicht. Een ogenschijnlijk onschuldige opdracht werd haar fataal. Ze maakte een reportage over de Deense uitvinder Peter Madsen, tijdens een testvaart van een onderzeeër. Haar romp spoelde vorige week aan in Kopenhagen. Gruwelijk.

Het laatste woord over je leven kan pas gezegd worden na je dood.

Lees meer

Kleine ziel en de Zon

Er was eens een Kleine Ziel die tegen God zei: “Ik weet wie ik ben, ik ben het licht net als alle andere zielen.”
God lachte breed. “Dat is waar!”, zei God. “Jij bent ook het licht.”
“Wow,” zei de Kleine Ziel, “Dit is toch echt gaaf. Maar weten wie ik ben is één ding, maar ik wil erváren wat het is om het licht te zijn!”
“Maar je bent het licht al,” herhaalde God weer lachend.
“Ja, maar ik wil voelen wat het is!” zei de Kleine Ziel. ”Aangezien je jezelf niet kunt zien als het licht als je in het licht bent, zullen we je met duisternis omringen,” zei God.
“Wat is duisternis?” vraagt de Kleine Ziel.
God antwoordde: “Dat is wat je niet bent.”
“Zal ik bang zijn in het donker?” vroeg de Kleine Ziel.
“Alleen als je ervoor kiest om bang te zijn,” antwoordde God. “Er is echt niets om bang voor te zijn, tenzij jij ervoor kiest om dat te zijn. Want weet je, we verzinnen het allemaal, we doen alsof.”

Lees meer

Op zoek naar de oerscène

‘Toen de eerste mensen verhalen begonnen te maken en aan elkaar te vertellen, kwam er een einde aan de chaos.’
– Imme Dros, Griekse mythen


Wat zijn jouw drijfveren? Wil je weten wat jouw levensthema is? Heb je zin om jouw unieke levensverhaal te onderzoeken en er achter te komen wat de rode draad is in leven en werk? Ga dan met mij mee op onderzoek naar de oerscène in jouw levensverhaal.

In mijn nieuwe boek Het verhaal van je leven onderzoek ik hoe het verhaal van je leven tot stand komt en hoe je het eventueel kunt bijstellen, mocht het je belemmeren in je ontwikkeling. Het verhaal van je leven wordt voor een groot deel bepaald wordt door het verhaal wat je er zelf over vertelt. Maar wat vertel je er eigenlijk over? Wat zijn bepalende factoren? In mijn onderzoek stuitte ik op de zogenaamde ‘oerscène’.

Lees meer

Lekker in je vel

Lekker in een T-shirtje in de zon. Het schrale winterhuidje dat maandenlang weggestopt is onder dikke lagen kleding, mag zich weer blootstellen aan zonlicht en buitenlucht en bloeit er van op.
Ons vel, het vleselijk omhulsel van bijna twee vierkante meter, is een supergevoelig orgaan. Het beschermt ons, communiceert met de binnenwereld en de buitenwereld, heeft een direct lijntje met onze organen en toont zich in vele gedaanten: blozend, rimpelig, droog, dor, stralend, vochtig, beschadigd, wit, rood, bruin, pukkelig of naakt.
De huid is als een verhalenboek met tal van stories over leeftijdsfases, tekorten, stress, disbalans, organen, over vreugde, verdriet, zorgen, pijn en verwondingen en verlangen.

Lees meer

Storytelling in 12 stappen nu 10de druk

storytelling in 12 stappen

Storytelling in 12 stappen is gebaseerd op De Reis van de Held, zoals beschreven door Joseph Campbell en The Writer’s Journey van Christopher Vogler.

Een must read voor schrijvers en vertellers… NU 10de druk!

Voor schrijvers en verhalenvertellers vormt deze mythische verhaalstructuur een onuitputtelijke inspiratiebron.

In deze praktische schrijfgids behandelt scenarioschrijver en schrijfdocent Mieke Bouma dit verhaalmodel stap voor stap. Storytelling in 12 stappen biedt schrijvers en verhalenvertellers richtlijnen voor het construeren van sterke plots en het creëren van universele en levensechte karakters. Oefeningen en praktische opdrachten helpen bij het oplossen van schrijfproblemen, zorgen voor inspiratie en prikkelen de verbeelding.Met een voorwoord van Manfred van Doorn
Bestel het boek…

De lege stoel- een oude verteltraditie

Verhalen vangen, het heilige werk

Sinds kort heb ik een nieuw ritueel. Als ik een verhalenkring leid of een workshop storytelling verzorg, zet ik aan het begin een lege stoel in de kring klaar. Dat heb ik geleerd van Clarissa Pinkola Estes, die in haar boek De ontembare Vrouw refereert aan oude verhaaltradities, de Cantadores. De lege stoel werd neergezet voor een denkbeeldige gast en bood ruimte aan de behoeften van alle aanwezigen. De stoel als groepsziel.

Lees meer

‘De Uitnodiging’ van Oriah Mountain Dreamer

oriah-mtn-dreamer

Het is al weer jaren geleden dat ik deze tekst tegenkwam. Ik dacht dat het van een Indianen Chief was. Maar het bleek de tekst van een Amerikaanse vrouwelijke auteur te zijn. Dit is wat ‘Follow your Bliss’ inhoudt, de gevleugelde uitspraak van Joseph Campbell.

De Uitnodiging

Het interesseert me niet wat je doet voor de kost. Ik wil weten waar je naar verlangt en of je durft te dromen dat het verlangen van je hart vervuld wordt.

Het interesseert me niet hoe oud je bent.Ik wil weten of je het risico durft te nemen jezelf voor gek te zetten voor liefde, voor je dromen, voor het avontuur van in leven zijn.

Het interesseert me niet welke planeten er om je maan heen staan.Ik wil weten of je de essentie van je eigen verdriet hebt aangeraakt, of open bent gegaan door de teleurstellingen van het leven, of dat je ineengeschrompeld en gesloten bent geraakt uit angst voor meer pijn.

Lees meer

Neem het niet zo letterlijk!

De symbolische kracht van verhalen

Dat Jezus na drie dagen uit zijn graf zou zijn opgestaan, was heus niet echt gebeurd, leek mij als jong meisje. Net zo min had de wolf Roodkapje werkelijk opgegeten of stond er midden in het bos een huisje, gemaakt van snoep en koek. Ik nam het allemaal niet letterlijk, maar vatte de verhalen symbolisch op.

4427030_large1-600x400

Lees meer

Storywriting

Verhalend schrijven voor interne en externe communicatie branding, marketing, sales

 

Nieuwe cursus 9, 16 en 23 november 2016

storywriting

Een goed verhaal vormt de basis van effectieve menselijke communicatie, beïnvloeding, overtuiging en leiderschap. Of het nu om een simpel gesprek gaat, een serie blogs, interne communicatie of om een grootschalige marketingcampagne. Of het nu om PR gaat of om een bedrijfsfilm of om het overbrengen van slecht nieuws…
De kern is: als je iets wilt vertellen moet je een goed verhaal hebben en dat werkt beter dan een opsomming van feiten, holle frasen of populaire slogans.

Lees meer

Narratief interview …Hoe word je de held in je eigen verhaal?

De held in je eigen verhaalDe held in je eigen verhaal gaat het over de zoektocht naar het verhaal van onze identiteit: wie zijn we en waar zijn we naar toe op weg? Ons zelfbewustzijn wordt voor een grot deel bepaald door het verhaal wat we erover vertellen. Zo componeren we ons eigen levensverhaal. We zijn de auteur, regisseur en hoofdrolspeler in ons eigen unieke script. We stellen het verhaal soms bij, schrijven er nieuwe karakters in, halen er anderen uit, creëren nieuwe uitdagingen en conflicten. We veranderen van richting, verhuizen, nemen ontslag, stoppen met een studie of relatie en beginnen aan iets nieuws. En daar vertellen we dan een verhaal over…Ook als ons leven saai of voorspelbaar is of als zich een crisis voordoet, vertellen we er een verhaal over en geven er betekenis aan. Zo zijn we de optelsom van de verhalen die onszelf toe-eigenen, die we over onszelf, ons leven en werk vertellen, inclusief het pakket aan aannames en overtuigingen over hoe het leven werkt.

De werkelijkheid is slechts een verhaal

Mythisch thema in de film Room

room_movie

Een paar weken geleden zag ik de Canadees-Ierse film ‘Room’ waarin het aangrijpende verhaal wordt verteld van een vijfjarig jongetje – Jack – dat zijn beeld over de werkelijkheid moet bijstellen als hij uit de beklemmende ruimte, waar hij al sinds zijn geboorte met zijn moeder gevangen zit, weet te ontsnappen. Een ogenschijnlijk simpel verhaal, maar met mythische proporties; een film die nog weken nazinderde.

Lees meer